بسم الله الرحمن الرحیم

تنهایی دونده دوی استقامت1

سال گذشتة سینمایی، اتفاقاتی بس بزرگ داشت که مهمتر و سینمایی تر ازهرفیلم سینمایی بود. بیداری اسلامی، بیداری جهانی ضد استکباری، تحولات سیاسی داخلی، تحولات اقتصادی، برگزاری دو کنفرانس مهم بیداری اسلامی و کنفرانس حمایت ازمردم فلسطین و دهها موضوع ریز و درشت دیگر.

اما ازاین بین سهم سینمای ایران و بودجه های بیت المال که به پایش ریخته می شود، چیست؟

احتمالاً بازهم قرار است سینمای ما چشم برهمه این تحولات بسته و خود را گرفتار کلیشه های رایج سینما کند و بازهم پرَپَر سیمرغ نیمه جانی که جاده صاف کنِ جشنواره ها واهداف استعمارگران خواهد شد. و بازهم این هنرمندان و روشنفکرنماها و این سینمای بیمار ماست که ازپی تحولات پویا و سریع ایران و جهان می دود و روز بروز ازآنها دورتر می شود و این دوری، روز بروز باعث دورشدن بدنه اصلی سینما ازمردم و مناسبات اجتماعی شده و مردم را بیشتر به سمت هرآنچه غیر سینماست سوق می دهد.

دراین سال نو زیاد سیاه نمایی کردم، یکطرفه به قاضی رفتم و قصاص پیش ازجنایت کردم. اشکالی ندارد. ره دارز است و قلندر بیدار... فقط ده روز زمان لازم است تا صحت این ادعا رد یا اثبات شود.


[1] - برگرفته ازفیلمی با همین نام اثرتونی ریچاردسون، محصول1962