بسم الله الرحمن الرحيم   افتتاحيه جشنواره ها اساساً سركاريست. يك سري برنامه مسلسل وار كه وقتي مثل امسال با كمترين جذابيت هنري و نمايشي و با اشكالات متعدد دستگاه پخش كننده و تپقهاي بي شمار مجري (داريوش كاردان) همراه باشد، حتي حوصله خانواده ها و بچه هاي خردسال را كه بعنوان خبرنگار و هنرمند به سالن درندشت وزارت كشور آمده اند سر مي برد. كاردان ابتداي مراسم پیش از شروع صحبتهایش می گوید : «خانم اون بچه رو بذار رو ویبره » و بعد دو تذكر مي دهد: آقاي صفار پيغام فرستاده و عذر خواهي كرده اند و چون در سفر استاني هستند، نمي توانند تشريف بياوردند. بعد از آن سلسله سخنرانيها و تقديرها شروع مي شود. تقدير از برگزيدگان صنوف سينمايي و برخي چهره ها مثل رسول ملاقلي پور و مسعود جعفري جوزاني از ديگر بخشهاي مراسم است. در يكي از تقديرها داريوش كاردان، بجاي اسم يكي از عوامل توزيع فيلمهاي سينمايي مي گويد :«امين صاحبان» تشريف بياورند بالا. لحظه اي تأمل مي كند. معلوم مي شود، اين واژه درجمله اي توصيفي بوده كه طرف را امينِ صاحبان آثار معرفي مي كرده است. اما بلافاصله با نبوغ ذاتيش ورق را برگردانه و از اين گاف بزرگ مايه خنده و تفريح مي سازد. يك گروه موسيقي زنده هم در چند جاي مراسم، موسيقي هاي فيلمهاي تقدير شدگان و موسيقي يكي از فيلمهاي مرحوم ملاقلي پور را اجرا مي كند. اما نكته جالب سخنرانيها، صحبتهاي كوتاه، زيبا و ادبي جعفري جلوه است كه با تشويق حضار البته جهت كوتاه بودنش مواجه مي شود. از ديگر بخشهاي افتتاحيه پخش كليپهايي با مو   ضوعات : امام حسين، بازسازي سينماها، مواد تبليغي و ايران است. اواخر مراسم هم اين دوستان خوش حافظه ما، فيلشان ياد جشنواره دو سال قبل كرده و منتظر نمايش يكي از فيلمهاي جشنواره هستند كه كاردان مراسم را ختم كرده و همه را به خدا مي سپارد.